Bruksizm

Bruksizm jest to mimowolna i nadmierna aktywność mięśni żwaczy prowadząca do zaciskania zębów i zgrzytania nimi. Schorzenie dotyczy najczęściej młodych ludzi, rozpowszechnienie bruksizmu szacuje się na 8-20% populacji. Najczęściej występuje podczas snu, ale może także występować w ciągu dnia. U wielu osób zgrzytanie zębami jest nieuświadomionym nawykiem. Osoby te mogą nawet nie zdawać sobie sprawy z występujących u nich zaburzeń.

Siły wyzwalane na powierzchniach żujących u pacjentów z bruksizmem mogą być nawet dziesięć razy większe od tych działających podczas normalnych procesów gryzienia i żucia. Efektem mogą być poważne uszkodzenia zgryzu,bolesność i ścieranie zębów, łamanie koron zębowych, a nawet utrata zębów. Z czasem może dojść do patologicznych zmian w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego pod postacią trzasków i przeskakiwania. Zmienia się także wygląd mięśni twarzoczaszki poprzez przerost mięśni żwaczy i mięśni skroniowych, co powoduje że twarz staje się ,,kwadratowa”.

Przyczyny bruksizmu nie są znane. Uważa się, że rolę przyczynową albo czynników ryzyka mogą odgrywać:

• rodzinna predyspozycja
• przyczyny miejscowe (wady jamy ustnej, zgryzu, zmiany w stawach skroniowo-żuchwowych)
• przyczyny ośrodkowe: nieprawidłowości działania ośrodków korowych i podkorowych mózgu regulujących ruchy żuchwy, wzrost aktywności bioelektrycznej w czasie snu (tzw. zaburzenia wzbudzenia)
• gorszy stan zdrowia ogólnego
• płeć: bruksizm ma występować częściej u kobiet
• stres, samotność
• nadmierna wrażliwość na stres, osobowość lękowa
• objawy nerwicy, agorafobia

Sposobów leczenia bruksizmu jest wiele, począwszy od psychoterapii po operacje chirurgiczne. Odpowiednie leczenie bruksizmu jest uzależnione od tego, co jest przyczyną problemu. Obecnie poleca się leczenia bruksizmu przy udziale szyn relaksacyjnych (przezroczystych nakładek na zęby) i botoksu (jednocześnie).